Op 22 februari j.l zijn we weer voor de eerste keer bij elkaar gekomen tijdens onze thema avond in het open huis in Hilvarenbeek.
Het thema was rouw en dementie bij mantelzorgers.
Vanavond draaide het om de mantelzorgers, en hoe moeilijk was het voor hen om bij zichzelf te blijven, ze zorgen immers 24 op 24 uur voor hun naaste.
Het woord rouw wordt door meerdere mensen tijdens deze bijeenkomst als vervelend ervaren dus werd het woord “gemis” geopperd.
Het was een levendige avond, waarbij de mantelzorgers alle ruimte kregen om hun ervaringen te delen.
Echter bleek dat vooral de mantelzorgers snel in de rol gaan van verzorger, en zichzelf snel wegcijferen. Telkens werd het onderwerp terug gebracht naar hun zelf als mantelzorger.
Bij het proces van gemis is vooral praten met diegene die je vertrouwd belangrijk, even een klankbord. Dat kunnen verschillende mensen uit de naaste omgeving zijn.
De mantelzorger voelt dat alle aanpassingen van hem of haar moet komen, de persoon met dementie heeft dit niet door.
De ziekteontkenning bij de naaste met dementie wordt als erg vervelend ervaren door de mantelzorger.
Het afscheid nemen van het vertrouwen in en met elkaar is erg zwaar.
Het afscheid nemen is een proces wat continu doorloopt.
De rollenpatronen veranderen in een relatie. Je bent je maatje kwijt.
Sociale contacten kunnen verloren gaan, soms kan de omgeving niet omgaan met dementie.
Er is veel eenzaamheid onder de mantelzorgers.
De mantelzorger verlies in feite ook zijn eigen leven, ( regie) men wordt geleefd.
Je weet als mantelzorger dat het niet beter gaat worden, alleen maar erger.
Hoe houden jullie het vol was de vraag van Frits?
Door familie, kinderen en kleinkinderen.
Eigen verdriet kunnen delen met iemand die je vertrouwt.
Tijd voor jezelf nemen door iemand bij je naaste te laten, en even tijd voor jezelf in te plannen.
De reacties van alle aanwezigen waren zeer positief, het was een hele bijzondere avond.